Birşey eğer birse ve ondan başka bir varlıkla kıyaslama söz konusu değilse, karşılaştırmalardan doğan ve zıtlık teşkil eden sıfatların içinde taşır. Ve hepsini taşıdığından da münezzehtir onlarla tanımlanmaktan. Hepsini içinde barındırır. Ve yarattıkları da O’nu içinde barındırır. Gerçekliğin  mini manifestosudur bu dünya. Ve içinde iyisiyle kötüsüyle, mükemmel bileşimi ve en iyiyi taşır insan.  İnsan eksik değildir, aciz değildir. Tek zayıflığı içindekini fark edememesidir.  Buna asıl yenilgi denir.

Amaç  parçalanma anında bozulan şekille savrulan özlerin ilk anına dönmektir. Bu ana dönmek için onun yarattıklarında kendimizi bulmamız lazımdır. Bu buluş da aşkla sağlanır.